ahh istanbul bir karga gaklamasinda duydum seni bir martının yakarisinda yanına oturdugumda gün batiminin kizilligini yudumladim gün erirken yavaş yavaş demir kilise sereserpe karsimdayken ve ardında fener rum patrikhanesi... birden bir ıslık çatıdaki beyefendi güvercinlerini çağırıyordu yine sonbahar bu bedene hükmederken kırlangıçlar çok uzaklara göçlenmişlerdi titreyişlerle ve gün batiminin tüm nümayişleriyle sarının bütün tonlarına bürünerek örttün bedenimi ve birden bir şafak tanrıçası gibi göz kırptım sana irkildin, ürperdin ve tek olan bedenlerimizde bir ahh sesiyle yankılandık istanbul ise kanatlarimizin altinda hırçın bir yosma gibi uzaniverdi